Douane perikelen...

dacht dat dit een handelsmerk was van de Stanlanden...

….ondertussen zijn we tot een heus  groepje uitgegroeid  van 5 personen…Twee dames uit Nederland, een Amerikaan, een Fransman en ik de Belg… Vandaag zouden we elkaar zien aan de pas. Ik en de Fransman zouden naar deze fietsen en de drie anderen zouden trachten een lift te versieren. Kan hun motivatie wel begrijpen (2000 hoogtemeters op 40 km in zogoed als een rechte lijn) Maar ik ben toch niet te vermurwen…ben hier om te fietsen is m’n motto… Maar als we rond 10.30 aan de doaune arriveren zijn ze nog steeds ter plaatsen…We wachten op jullie om samen te fietsen krijgen we te horen…Leuk en sympathiek is m’n reactie. We gaan voor de stempel en de botte ambtenaar vraagt naar waar en hoe…Met de fiets naar Bolivia antwoorden we enthousiast… Dan krijg je geen stempel…en wel om de volgende redenen. Het is te gevaarlijk omwille van het weer, het is te ver, te koud…De andere vertellen ons dat ze ook geen stempel krijgen…Hen werd ze verteld dat ze gelikt moeten worden aan een auto…anders werkt hun systeem niet (misschien een IT nodig jongens..:-)…Ook als we met een tour zouden gaan zouden we ook mogen vertrekken…Later krijgen we te horen dat we niet mogen omdat er een strike is in Bolivia omwille van mijnwerkers en dat het daarom te gevaarlijk is…We zakken af naar de plaza en zien wat onze opties zijn…Ondertussen vervang ik nog eens een spaak, de Amerikaan tracht zijn de body van z’n cassette te vervangen en Matthieu gaat naar de fietsmaker om zijn spaken te vervangen…De meisjes gaan wat empanadas halen iets verder…Tijdens deze werkzaamheden besluiten de meisjes nog eens een poging bij de douane te ondernemen en enkele tijd later komen ze terug met de blijde boodschap dat we morgen om 8 u present moeten staan…Dan zijn er meestal veel auto’s waar ze ons aan kunnen linken…????…Dus onverrichte zaken terug in het hostel…en hopen dat we morgen worden losgelaten…I'm running out of time…:-)