Pagina's

zondag 23 februari 2014

Ruta 40

Ben nu reeds een kleine 14 dagen in Argentinië en het mag gezegd worden…We vorderen goed. De laatste dagen eindigen we bijna steeds met rond de 90 km op onze teller…Dat zag er anders de tweede dag samen met Mathieu zo niet uit. We kregen daar te maken met een hoofdwind dat deed denken aan Tierra del Fiego in december…Na een 30 km beuken besloot ik de dag uit te zitten in een bushokje hopen dat het weer iets zou beteren….Effe later passeert Matthieu in een truck…Hij geeft de pijp aan Maarten en besluit tot onze volgende stop deze lift te gebruiken…De vraag of ik mee wil rijden kan hij al direct inslikken, voor dat hij uitstapte was ik reeds nee aan het knikken…Ik heb het die dag toch nog klaargekregen 65 km te bollen…De laatste dagen noemt hij me steeds The Crazy Belgium…waar heb ik dat nog eens gehoord…:-)! Maar nu is het zalig fietsen…We volgen al geruime tijd de Ruta 40 en deze is ongelooflijk mooi. Rustig zijn we hoogte aan het winnen door de eindeloze pampa’s. Het is hier dan ook bloedheet…Te weinig water wordt hier dan ook snel afgestraft…De eerste dagen was ik blijkbaar nog in een andere modus en vond het niet nodig om bij een bron water bij te tanken…Het resultaat was dat enkele uren later mijn tong tegen m’n gehemelte voelde plakken…De afstanden zijn hier enorm en er is tussen de kleine dorpen weinig bevoorrading…We fietsen van de ene vallei naar de andere, steeds afgezoomd met kleurrijke bergen, diep uitgesleten canyons en her en der liggen wat resten van vulkaanuitbarstingen…Een van het indrukwekkendste natuurschoon dat ik hier reeds zag was een rivier in een diepe kloof dat bestaat uit vulkaan resten…Genoeg afleiding dus…dat mag ook, de wegen kronkelen dan ook eindeloos door deze valleien…Ondertussen ben ik er ook in geslaagd om m’n 2 reserve binnenbanden naar de verdoemenis te helpen…hoe ik dat geflikt heb ga ik hier niet over uitweiden maar bij deze…ik ben een rund…soms toch! Dit zou niet zo’n probleem zijn als ze hier dezelfde ventielen gebruiken als wij..België heeft blijkbaar als het op ventielen betreft niet veel in de pap te brokken…Iedereen rijd hier met bredere ventielen…Ook de andere reizigers die ik tegenkom….Dus wiel uit fiets, naar fietsenmaker (gelukkig is er hier ene) en met hand en tand uitleggen dat hij dat gat iets wil uitboren en maar hopen dat hij m’n velg niet naar de andere wereld helpt…Bij deze is hij geslaagd en ben met drie nieuwe binnenbanden en een uitgeboorde velg tevreden doorgegaan…Fietshandschoenen verkoopt hij spijtig genoeg niet…de mijn doen enkel nog maar dienst voor het gedacht…De laatste 2 dagen hebben we nog eens wat rupio onder de banden gehad en dat heb ik ook mogen weten…M’n voordrager was reeds gelast…Nu is het feest gelijk over. De las is terug doorgescheurd en onder is een oog afgebroken…Dan maar op de old fashion way…Die metalen klemmen waarmee je een tuinslang vastmaakt doet hier wonderen en ik hoop dat deze de zaak nog enkele duizenden km bij elkaar houden…Zo niet, verzinnen we wel iets anders…O, ja…M’n thermarest (slaapmatje) is het ook aan het begeven. De laminaat is aan het lossen, ik hoor het zelfs... (de kenners weten wel wat ik bedoel). Dat is dus nog een kwestie van tijd en ik slaap op een mat met een ongelooflijke bubbel….en deze wordt enkel maar groter tot ik er niet meer op kan. Heb reeds met Thermarest contact gehad en mag onder garantie een nieuwe ophalen in Bolivië (hebben nergens anders een verdeler)….ben ik vet mee….Dit is al de derde mat die ik zo onder garantie mag wisselen….Dus zoals jullie lezen…ik verveel me hier geen seconde…en dan heb ik het nog niet over de slangen, de uit de kluiten gewassen insecten, spinnen…gehad….


















zaterdag 8 februari 2014

This is America del sur style...

Vrijdag in de voormiddag zie ik dat m’n onderdelen in Puerto Montt zijn. …Nog maar 15 km van hier verwijderd…dat gaat vandaag hier geleverd worden, hier ben ik vrij zeker van…Rond een uur of 5 begin ik er toch anders over te denken…verdomme, als dat waar gaat zijn valt me dat toch wel tegen. Vraag hier aan de receptie of ze eens willen bellen naar dat depot….O, ja antwoorden ze aan de andere kant van de lijn, dat pakket is inderdaad hier en snap eigenlijk niet waarom dat vandaag niet geleverd is, maar maandag zal ‘t bij jullie zijn krijgen we te horen…Of het ok voor mij is vraagt m’n vriendelijke tolk…Ik knik ja en mompel in het Engels tegen haar…heb geen keus he…? Verdomme dat valt me tegen, tot hiertoe heb ik me goed kunnen gedragen naar de “This  is America del sur style” maar nu krijg ik het toch moeilijk en begin meer en meer te denken in the European style. Er moet gebeuren wat er wordt gezegd / beloofd! Zie op de site van TNT dat die morgen in de voormiddag open zijn en besluit er met m’n fiets naartoe te gaan…Volgens Google maps is het maar een 15 km en via goede weg. Die klus krijg ik wel geklaard en de taal?…Ben nu in een modus gekomen dat ik me dat niet aantrek…ik moet en zal die depot vinden en indien open zal ik daar met dat pakket buiten komen…hoe ik dat ginds ga aanpakken zal me een worst wezen bedenk ik me…Vertrek de volgende dag goed op tijd en krijg als opwarmer al een stevige klim voorgeschoteld…Pfff, die periode rust heeft me zeker geen windeieren gelegd wat m’n conditie betreft…trap nogal snel op m’n adem en het zweet staat snel op m’n rug…De plaats dat ik me herinner van google maps  waar ik moet afdraaien is plots offroad ipv asfalt wat ik dacht gezien te hebben…Even twijfel ik of ik wel juist zit maar beslis toch hier in te draaien omdat er geen andere keus is…Dit moet de juiste weg zijn bedenk ik…Na een poos zie ik op m’n teller dat ik de 15 km overschrijd en begin toch te twijfelen..miljaar dat zou wel stom zijn. ik moet op een verharde weg uitkomen waar ik links moet opdraaien, dat kan niet anders…Dus besluit nog maar een tijdje door te fietsen. En ja hoor, ik vind m’n weg. Deze is ook veel drukker en links en rechs zie ik overal bedrijven…Yes, hier moet het ergens zijn….Al vrij snel vind ik de depot…Nog geen 10 min later sta ik buiten met m’n pakket….dat was een makkelijke klus, vond van mezelf dat ik me vrij snel verstaanbaar had gemaakt…Terug op m’n fiets en met dezelfde rotvaart richting start, vertraagd voor dezelfde stomme honden en me geërgerd aan dezelfde slechte staat van de baan…Ook viel het me deze keer op dat het steeds lijkt dat het aan de andere kant van de baan beter is om  te fietsen…Kan dit nu zeggen omdat ik deze weg 2 maal heb gefietst…:-)…Morgen terug op de baan en het gekke van dit verhaal….nu maar hopen dat ik die spullen niet nodig heb…het zijn niet voor niets reservestukken…
Wat ik ook niet mag vergeten te melden...volgens Martine heeft de contactpersoon van TNT compassie met mij...hij zal nu wel graag snel naar huis willen komen zei hij haar...ze heeft het zelfs klaar gekregen dat ik niet moet betalen...


donderdag 6 februari 2014

Just killing some time...;-)

Puerto Varas…m'n wachtplaats voor wat spul uit Nederland…Heb m’n materiaal toch een beetje onderschat en hier zit ik nu…Heb enkele gesprongen spaken onderweg gehad en zou toch graag enkele achter de hand hebben tijdens het verdere verloop van m’n trip…Bolivia zou nog slechtere wegcondities hebben dan ik tot hiertoe heb gehad….Het spijtige is dat de lengte van deze spaken hier nergens te vinden zijn…Dus heb ik besloten deze bij ons te bestellen, kan ik gelijk een reserve kabelset voor m’n Rohloff schakelsysteem mee laten overkomen…Die beschadigde kabel is eigenlijk gewoon pech en had eigenlijk niet mogen gebeuren maar die gesprongen spaken in m’n achterwiel..dat neem ik de maker van dat achterwiel kwalijk, laat een mens een vakantiewiel bouwen dat zulke wegen en gewicht moet kunnen torsen…en gebeurt er dit….Hoop dat ik met m’n 20 reserve spaken tot in La Paz geraak…zal wel…:-)…Als ik me goed herinner ben ik hier maandag 27 januari gearriveerd en heb er de eerste dagen wel een leuke tijd gehad, eerst met Helena en Marc uit Turnhout, vervolgens met wat backpakkers, reizigers die hier kwamen aanwaaien…Wat bezocht, rondgehangen, gefeest, maar nu de laatste dagen heb ik het toch wel gezien…Martine had de verzending via TNT op zich genomen en deze hadden beloofd dat dit in 4 dagen bij mij zou zijn. Als je dan nog de verzending van de online store naar haar telt had ik dinsdag terug op de baan moeten zitten…Had sowieso op woensdag gerekend, viel dus tegen dat dit niet zo was. Momenteel is het donderdag, Martine heeft ondertussen eens naar TNT gebeld en ze hebben haar alsnog beloofd dat m’n spullen vandaag zouden arriveren…ben benieuwd, als je hun track en tracé bekijkt zou alles nog in Santiago zijn….Het zijn een slordige 1000 kilometers van hier…Kan moeilijk inbeelden dat ze voor een gestrande fietser een luchtbrug gaan opstellen :-)!…Vertel maar niet wat ik hier de laatste 2 dagen heb gedaan om m’n tijd te doden…
Maar al bij al is dit eigenlijk een luxe probleem, ik ken niet veel mensen die op hun vakantie de luxe hebben om gewoon…just killing some time…letterlijk en figuurlijk…:-)...