Ruta 40

Ben nu reeds een kleine 14 dagen in Argentinië en het mag gezegd worden…We vorderen goed. De laatste dagen eindigen we bijna steeds met rond de 90 km op onze teller…Dat zag er anders de tweede dag samen met Mathieu zo niet uit. We kregen daar te maken met een hoofdwind dat deed denken aan Tierra del Fiego in december…Na een 30 km beuken besloot ik de dag uit te zitten in een bushokje hopen dat het weer iets zou beteren….Effe later passeert Matthieu in een truck…Hij geeft de pijp aan Maarten en besluit tot onze volgende stop deze lift te gebruiken…De vraag of ik mee wil rijden kan hij al direct inslikken, voor dat hij uitstapte was ik reeds nee aan het knikken…Ik heb het die dag toch nog klaargekregen 65 km te bollen…De laatste dagen noemt hij me steeds The Crazy Belgium…waar heb ik dat nog eens gehoord…:-)! Maar nu is het zalig fietsen…We volgen al geruime tijd de Ruta 40 en deze is ongelooflijk mooi. Rustig zijn we hoogte aan het winnen door de eindeloze pampa’s. Het is hier dan ook bloedheet…Te weinig water wordt hier dan ook snel afgestraft…De eerste dagen was ik blijkbaar nog in een andere modus en vond het niet nodig om bij een bron water bij te tanken…Het resultaat was dat enkele uren later mijn tong tegen m’n gehemelte voelde plakken…De afstanden zijn hier enorm en er is tussen de kleine dorpen weinig bevoorrading…We fietsen van de ene vallei naar de andere, steeds afgezoomd met kleurrijke bergen, diep uitgesleten canyons en her en der liggen wat resten van vulkaanuitbarstingen…Een van het indrukwekkendste natuurschoon dat ik hier reeds zag was een rivier in een diepe kloof dat bestaat uit vulkaan resten…Genoeg afleiding dus…dat mag ook, de wegen kronkelen dan ook eindeloos door deze valleien…Ondertussen ben ik er ook in geslaagd om m’n 2 reserve binnenbanden naar de verdoemenis te helpen…hoe ik dat geflikt heb ga ik hier niet over uitweiden maar bij deze…ik ben een rund…soms toch! Dit zou niet zo’n probleem zijn als ze hier dezelfde ventielen gebruiken als wij..België heeft blijkbaar als het op ventielen betreft niet veel in de pap te brokken…Iedereen rijd hier met bredere ventielen…Ook de andere reizigers die ik tegenkom….Dus wiel uit fiets, naar fietsenmaker (gelukkig is er hier ene) en met hand en tand uitleggen dat hij dat gat iets wil uitboren en maar hopen dat hij m’n velg niet naar de andere wereld helpt…Bij deze is hij geslaagd en ben met drie nieuwe binnenbanden en een uitgeboorde velg tevreden doorgegaan…Fietshandschoenen verkoopt hij spijtig genoeg niet…de mijn doen enkel nog maar dienst voor het gedacht…De laatste 2 dagen hebben we nog eens wat rupio onder de banden gehad en dat heb ik ook mogen weten…M’n voordrager was reeds gelast…Nu is het feest gelijk over. De las is terug doorgescheurd en onder is een oog afgebroken…Dan maar op de old fashion way…Die metalen klemmen waarmee je een tuinslang vastmaakt doet hier wonderen en ik hoop dat deze de zaak nog enkele duizenden km bij elkaar houden…Zo niet, verzinnen we wel iets anders…O, ja…M’n thermarest (slaapmatje) is het ook aan het begeven. De laminaat is aan het lossen, ik hoor het zelfs... (de kenners weten wel wat ik bedoel). Dat is dus nog een kwestie van tijd en ik slaap op een mat met een ongelooflijke bubbel….en deze wordt enkel maar groter tot ik er niet meer op kan. Heb reeds met Thermarest contact gehad en mag onder garantie een nieuwe ophalen in Bolivië (hebben nergens anders een verdeler)….ben ik vet mee….Dit is al de derde mat die ik zo onder garantie mag wisselen….Dus zoals jullie lezen…ik verveel me hier geen seconde…en dan heb ik het nog niet over de slangen, de uit de kluiten gewassen insecten, spinnen…gehad….