….We hebben reeds Argentinië voor de 2de maal verlaten…ai, dat zegt ons paspoort toch. Hier hebben we de exit stempel reeds gekregen. We mochten van de vriendelijke grenswachter aan de rand van het bos/grasveld kamperen. ’s Morgens nog wat eten, een koffie en we kunnen vertrekken….de grenswachter geeft nog wat instructies hoe de weg verloopt en we kunnen vertrekken. De eerste km zijn niet te fietsen en dat hebben we snel door. We duwen onze fiets meer dan iets anders….Eigenlijk we fietsen de eerste uren niet! En in het beste geval kunnen we onze fietsen gewoon duwen. Maar over het algemeen is het bagage af….fiets enkele honderden meter verder en terug om je bagage te gaan halen of….fiets laten staan en je medereiziger een handje helpen…We vorderen verschrikkelijk traag en het is ongelooflijk vermoeiend…Ook vergt het veel van je materiaal en jezelf…voor de verandering nog wat riviertjes oversteken…schoenen uit, sleffers aan…na een tijdje…..gewoon schoenen aan door dat riviertje en hopen dat het allemaal wel droog zal worden. Vanaf we Argentinië echt verlaten wordt het pad iets beter en kunnen we af en toe terug fietsen… Onderweg komen we nog een vliegveld tegen…dat zagen we toch aan de afbakening…het pad liep er anders gewoon over en het zag er niet druk gebruikt uit….Het pad wordt steiler naar beneden en we hebben al onze kunde nodig om hier recht op te blijven om te voorkomen dat we niet in de kant belanden….De douane van Chile was pijnloos en iets verder zijn we op een kamping plaats beland….een nederzetting van 1 gezin dat zo nu en dan eens bevoorraad wordt door een boot die wij ook nodig hebben om aan de andere zijde te geraken…dit feest gaat 2 dachten duren. Toen we vertrokken (vrijdag) was ons gezegd dat de boot maandag zou komen. Aan de grens met Argentinië zou het zaterdag avond zijn….en aan de Chileense zijde was het plots….zeker niet vandaag, morgen misschien, maandag misschien….we moesten maar zien…Dus dat werd onzeker wachten…We geraakten door onze voorraden en het ergste was dat ook ons oud-jaar spul eraan moest geloven…Wat als we hier niet zouden weg geraken voor nieuwjaar..zonder wijn..:-). Dit heeft tot de laatste minuut spannend geweest. Maandag rond 21 u is dan toch de boot komen opdagen…3 uur varen, villa O’Higgins….onze feestplaats voor oud-op nieuw….een ogenschijnlijk klein dorpje waar de tijd is stil blijven staan… Het ziet er mooi uit…ik ben benieuwd….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten